Sedert ik een tiental jaar meer beginnen fietsen ben, heb ik ook de klik gemaakt om meer naar het werk te fietsen. Ik vond het immers vrij absurd dat ik als een echte weekendwarrior kilometers asfalt kon vreten op zaterdag op zondag maar tijdens de week te tam was om naar het werk te fietsen.
In het begin was mijn woon-werkverkeer slechts enkele kilometers. Door te verhuizen ging dit plots naar 26km enkel. Ondertussen is dit gedaald naar ca. 14,4km. Bij mijn huidige job kreeg ik per afgelegde kilometer een fietsvergoeding van 0.20€/km heen en terug. Per verplaatsing mag ik dan nog afronden naar boven. Dus heen 15 en terug 15. Goed voor 30km woon-werkverkeer en dus 6€/dag dat ik met de fiets naar het werk kom. Enkele jaren geleden is dit naar 0.23€/km gestegen. En gisteren ontdekte ik dat ik sedert januari 2019 zelfs aan 0.24€/km naar het werk fiets. Een leuke 7.2€/dag.
Sedert juni probeer ik ook tijdens de nachtdiensten met de fiets naar het werk te gaan. Dit gaat met vallen en opstaan. Soms heb ik echt geen zin en het vergt voor mij toch best wel wat wilskracht om ‘s avonds nog op de fiets te springen. Occasioneel ging ik dus toch met de auto naar het werk. Misschien kan ik me nu een beetje optrekken aan het feit dat er terug een iets grotere vergoeding is per km. Die ene cent is misschien niet zoveel, maar dit is toch ongeveer een 120 tot 150€/maand om met de fiets te komen. Op jaarbasis toch al vlug een 1400€. En geloof me vrij dat dit meer dan genoeg is om alle onderhoud aan mijn fiets te betalen en er nog een mooie som aan over te houden ook. Los van alle gezondheidsvoordelen die het fietsen ook nog geeft.
Kortom, een kleine moeite voor een mooi extraatje. Keep on Riding!
Februari is reeds goed begonnen en eindelijk is de dag aangebroken. Niet belemmerd door het werk, regen, sneeuw of ijzelplekken kon ik mijn eerste rit doen met mijn (zo goed als) nieuwe fiets. Het was reeds van begin januari geleden dat ik nog eens op de koersfiets zat. Het begon me danig te irriteren dat ik ten opzichte van vorig jaar behoorlijk achter liep qua gereden kilometers. Om de motor dan maar goed aan te zwengelen plande ik dan maar een grote rit. Ca. 150km was het doel. Van de initieel geplande rit kwam echter niet veel in huis. Enkele dagen voor ik ging rijden kreeg ik plots het bericht van Sven (te volgen op Twitter, Instagram of zijn blog) dat hij in plaats van woensdag op dinsdag 05 februari zijn rit van de provinciedomeinen zou rijden. Ideaal, want hij zou vertrekken vanuit Brugge richting Kortrijk en ik zou makkelijk kunnen tegenrijden om hem een stukje van zijn tocht, 305km in totaal, te vergezellen.
Zo gezegd, zo gedaan en iets boven Roeselare hebben we elkaar ontmoet. Het was alweer een tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden. Ik rij wel graag Sven zijn ritjes. Je kan er prat op gaan dat er altijd een stukje off-road in zit en dat geeft toch altijd een leuke twist aan de rit. Ik ben niet echt fan van MTB ritten ofzo maar zo hier en daar een stukje off-road met de koersfiets vind ik altijd grappig. Het thema van de rit was een bezoekje brengen aan alle provinciedomeinen die West-Vlaanderen rijk is. Samen bezochten we dus een 6-tal domeinen (ik heb ze niet echt geteld).
Al vlug kwamen we aan het eerste domein, namelijk het Sterrebos waar er een mooi kasteel op het domein staat. Leuk om een foto te nemen van #teamCanyon. Van daaruit reden we verder om enkele uren later stilletjes aan wat “technische passages” te nemen zoals Sven het mooi omschreef. We trokken toen door “De Gavers”. Een provinciedomein die me zeer bekend is aangezien het dicht bij huis is en waar ze een supermooie speelweide hebben. Je kan er tevens mooi wandelen.
Al rijdende nam Sven soms wat foto’s. Leuk voor mij. Dan heb ik wat extra beeldmateriaal van mezelf aan het werk. Zo zie ik ook nog eens dat er dringend werk moet gemaakt worden van die extra kilootjes.
Rond 13u hadden we provinciedomein Bergelen achter ons gelaten. Daar is door mij een klein foutje in het parcours geslopen en hebben we voor de eerste keer echt in de modder gereden. Maar wat erna kwam, was veel leuker. Lunchtime!! Ik ken de streek vrij goed hier en ik wist Sven op voorhand te vertellen dat er een lekkere broodjeszaak bij dit domein lag. En aangezien een goede motor niet zonder brandstof kan, zijn we dan ook gestopt in Hap! om te eten.
Nadat ons buikje gevuld was, ging #teamCanyon terug de baan op. Nu richting de Gasthuisbossen. Een relatief nieuw provinciaal domein die uit 4 bosgebieden bestaat. Hier werden de technische passages wel heel technisch en moesten we veel ploeteren. Dat was wel leuk. Iets minder leuk was wel dat we telkens voetgangerspoortjes tegenkwamen. Daar dienden we telkens af te stappen en met onze fietsen te voet door de poortjes te gaan. Maar eigenlijk is dat niet echt een reden om te klagen aangezien je in principe daar niet rijdt met de fiets.
Vlak na de Gasthuisbossen zaten we al vlug in De Palingbeek, waar je zelfs dwars door een golfterrein fietst. Wat ik altijd absurd vind, is dat er aan het begin van dit stuk er een bord staat dat wegens het gevaar voor uit koers geraakte golfballen je als fietser moet afstappen. Alsof je al fietsend meer kans hebt om geraakt te worden door een golfbal. Na De Palingbeek ging ik alleen verder. Op dat moment had ik al een 115km op de teller en ik moest nog de zoon afhalen op school. Sven moest, denk ik, nog een 150km verder. Respect! De laatste 10 a 15km had ik het wel wat lastig. Ik vermoed dat gezien ik gedurende een maand niet meer langer dan een uur gesport heb, mijn lichaam dit weer wat gewend moet worden.
Uiteindelijk thuis afgeklokt op net geen 148km. Door de vele technische passages werd het gemiddelde wat gedrukt maar dat is zeker niet het belangrijkste op zo een rit. Ik heb opnieuw kunnen genieten van een zeer mooie tocht in leuk gezelschap. Sven is uiteindelijk iets voor 23u gearriveerd. Hoe hij zijn rit ervaren heeft, kan je lezen in zijn blogpost. Op zijn blog staan trouwens nog zottere avonturen.
Ik hoop dat vanaf nu het weer een beetje meewerkt en ik nog meer kan fietsen. En o ja, de fiets? Die is goedgekeurd!! Ze heeft ondertussen ook haar eerste wasje achter de rug want het was nodig.
En zo is de eerste maand van het jaar voorbij. De eerste dag van februari ook. Zoals aangegeven in mijn eerste posts van dit jaar (en van deze blog eigenlijk) hier en hier heb ik mezelf wat doelen opgelegd (-100kg, 10.000km fietsen, 800km lopen). Nu een maand later eens kijken hoe het gesteld is.
Met het gewicht gaat het neerwaarts alhoewel ik nu een zeer slechts anderhalve week achter de rug heb. Tijd om mezelf een beetje te herpakken maar voorlopig is er dus 1.7kg af. Vorige week maandag was dit 2.5kg…
Met het fietsen gaat het iets minder goed. Dit komt grotendeels door het weer. Ik ben een broekschijter als er nog maar kans op ijzelplekken is. En zeker als er sneeuw ligt. Bijgevolg heb ik in januari slechts 388.45km gereden. En dit is dan nog grotendeels door mijn woon-werkverkeer. Ik blijf hardnekkig met de fiets naar het werk gaan in alle omstandigheden. Deels uit overtuiging, deels omdat mijn vrouw vaak de auto nodig heeft en we maar een auto hebben.
Eens het stopt met vriezen en er bijgevolg ook geen sneeuw op de wegen ligt, zullen de fietskilometers er vlug bijkomen. Ik blijf gelukkig ook nog actief op de rollen binnen. Daar gebruik ik het programma Zwift voor. Meer daarover in een blogpost in de nabije toekomst.
Het loopverhaal is iets anders. Lopen is iets dat ik quasi altijd kan doen en met een beetje karakter kan je dat ook wel doen in de sneeuw. Echter is de moraal een beetje tanende. Daarom heb ik nog maar 53km gelopen. Normaal gaat de duur van mijn trainingen nu wel stilaan omhoog gaan en zou ik dus meer loopkilometers moeten verzamelen. Maar ik ga er toch mee moeten opletten.
Januari is natuurlijk een moeilijke maand om echt progressie in je doelen te meten. Het is vaak de koudste en minst aantrekkelijke maand om veel buiten te sporten. Er is dus zeker nog geen probleem om mijn doelen te behalen. Maar ik ga deze lijn toch niet mogen doortrekken.
