Geplaatst op

Fietsvergoeding

Sedert ik een tiental jaar meer beginnen fietsen ben, heb ik ook de klik gemaakt om meer naar het werk te fietsen. Ik vond het immers vrij absurd dat ik als een echte weekendwarrior kilometers asfalt kon vreten op zaterdag op zondag maar tijdens de week te tam was om naar het werk te fietsen.

In het begin was mijn woon-werkverkeer slechts enkele kilometers. Door te verhuizen ging dit plots naar 26km enkel. Ondertussen is dit gedaald naar ca. 14,4km. Bij mijn huidige job kreeg ik per afgelegde kilometer een fietsvergoeding van 0.20€/km heen en terug. Per verplaatsing mag ik dan nog afronden naar boven. Dus heen 15 en terug 15. Goed voor 30km woon-werkverkeer en dus 6€/dag dat ik met de fiets naar het werk kom. Enkele jaren geleden is dit naar 0.23€/km gestegen. En gisteren ontdekte ik dat ik sedert januari 2019 zelfs aan 0.24€/km naar het werk fiets. Een leuke 7.2€/dag.

Sedert juni probeer ik ook tijdens de nachtdiensten met de fiets naar het werk te gaan. Dit gaat met vallen en opstaan. Soms heb ik echt geen zin en het vergt voor mij toch best wel wat wilskracht om ‘s avonds nog op de fiets te springen. Occasioneel ging ik dus toch met de auto naar het werk. Misschien kan ik me nu een beetje optrekken aan het feit dat er terug een iets grotere vergoeding is per km. Die ene cent is misschien niet zoveel, maar dit is toch ongeveer een 120 tot 150€/maand om met de fiets te komen. Op jaarbasis toch al vlug een 1400€. En geloof me vrij dat dit meer dan genoeg is om alle onderhoud aan mijn fiets te betalen en er nog een mooie som aan over te houden ook. Los van alle gezondheidsvoordelen die het fietsen ook nog geeft.

Kortom, een kleine moeite voor een mooi extraatje. Keep on Riding!

Geplaatst op

Ratrace

Ik lees al eens graag de krant. Zoals vandaag bijvoorbeeld. Los van het feit dat ik na 13 pagina’s al mijn portie rologen had opgebruikt voor vandaag, viel me een artikel in het regionieuws wel op. Het ging over het initiatief Kortrijk Spreekt/De Grote Bevraging waarbij de stadscoalitie de burger wil bevragen en inspraak geven welke koers ze moet varen. Over de zin en/of onzin van dit initiatief wil ik hier (nu) niet over praten. Maar er stonden enkele punten in het artikel die al weerhouden zijn om eens te bekijken door het huidig bestuur.

Een van die punten was het behouden van de snelheidslimiet van 120km/u op de ring. Het is namelijk zo dat binnenkort de maximumsnelheid voor auto’s naar 90km/u zal gaan en voor vrachtwagens naar 70km/u. Dit is een beslissing die op vraag van het stadsbestuur door minister Ben Weyts genomen is. De R8 is nog steeds een federale bevoegdheid.
Die vraag is er gekomen omdat een snelheidsbegrenzing zou zorgen voor minder geluidsoverlast en minder schadelijke uitstoot.

Ik ben, zoals je misschien al zou kunnen vermoeden, pro-fiets. In alle vormen. Koersfiets, stadsfiets, handbike, elektrische fiets, cargobike. Het maakt me niet uit. Maar ik ben op zich niet tegen de auto. Ik ben ook een autobestuurder. Hier gaat het me vooral over het absurde punt waarom iemand hier tegen kan zijn. Het is namelijk zo dat er maar op ongeveer de helft van de R8 120km/u mag gereden worden. Als de verkeersdrukte dit al toelaat.

Ik gebruikte even mijn tekenskills om aan te tonen waar men ongeveer op de R8 120km/u mag rijden vandaag. Daarna ging ik in een routeplanner na over hoeveel kilometer dit ging. Ik heb daarbij ruim geschat. Dit gaat over maximaal 12km. Wat eenvoudig rekenwerk maakt dat je dus, aannemende dat je nergens voor een rood licht moet stoppen en overal vlot kan doorrijden, die stroken in 6minuten aflegt als je 120km/u rijdt. Als dit naar 90km/u gaat, verlies je 2 minuten.

Twee minuten. In ideale omstandigheden. En niemand neemt de R8 van begin tot einde. Daarover heeft blijkbaar de meerderheid van de mensen aangegeven in De Grote Bevraging dat ze hier problemen mee hebben. We leven in een ratrace.