En zo is de eerste maand van het jaar voorbij. De eerste dag van februari ook. Zoals aangegeven in mijn eerste posts van dit jaar (en van deze blog eigenlijk) hier en hier heb ik mezelf wat doelen opgelegd (-100kg, 10.000km fietsen, 800km lopen). Nu een maand later eens kijken hoe het gesteld is.
Met het gewicht gaat het neerwaarts alhoewel ik nu een zeer slechts anderhalve week achter de rug heb. Tijd om mezelf een beetje te herpakken maar voorlopig is er dus 1.7kg af. Vorige week maandag was dit 2.5kg…
Met het fietsen gaat het iets minder goed. Dit komt grotendeels door het weer. Ik ben een broekschijter als er nog maar kans op ijzelplekken is. En zeker als er sneeuw ligt. Bijgevolg heb ik in januari slechts 388.45km gereden. En dit is dan nog grotendeels door mijn woon-werkverkeer. Ik blijf hardnekkig met de fiets naar het werk gaan in alle omstandigheden. Deels uit overtuiging, deels omdat mijn vrouw vaak de auto nodig heeft en we maar een auto hebben.
Eens het stopt met vriezen en er bijgevolg ook geen sneeuw op de wegen ligt, zullen de fietskilometers er vlug bijkomen. Ik blijf gelukkig ook nog actief op de rollen binnen. Daar gebruik ik het programma Zwift voor. Meer daarover in een blogpost in de nabije toekomst.
Het loopverhaal is iets anders. Lopen is iets dat ik quasi altijd kan doen en met een beetje karakter kan je dat ook wel doen in de sneeuw. Echter is de moraal een beetje tanende. Daarom heb ik nog maar 53km gelopen. Normaal gaat de duur van mijn trainingen nu wel stilaan omhoog gaan en zou ik dus meer loopkilometers moeten verzamelen. Maar ik ga er toch mee moeten opletten.
Januari is natuurlijk een moeilijke maand om echt progressie in je doelen te meten. Het is vaak de koudste en minst aantrekkelijke maand om veel buiten te sporten. Er is dus zeker nog geen probleem om mijn doelen te behalen. Maar ik ga deze lijn toch niet mogen doortrekken.
In mijn vorige post gaf ik aan dat ik mijn doelen voor 2018 simpelweg zou recycleren (-100kg, 10.000km fietsen, 800km lopen). Maar sedert ik dat gepubliceerd heb, bleef dat toch in mijn hoofd ronddraaien. Zijn dat echt maar de doelen die ik heb? Natuurlijk niet.
En In mei heb ik al een eerste event aangestipt. Drie jaar geleden heb ik eens geproefd wat een kwarttriathlon inhoudt. Dat is me wel goed bevallen maar toen kon ik me er niet op toe leggen om de nodige tijd te investeren om alle drie de disciplines goed te trainen. Bovendien was ik te competitief en stond een goed resultaat het genieten in de weg. Eind 2018 heb ik me laten verleiden om samen met een collega deel te nemen aan de Sporkin Triathlon. Misschien volgt er wel ergens nog eentje maar voorlopig hou ik het bij die. Op 5 mei kom ik dus al in actie. De vorige keer dat ik aan triathlon deed, stond ik echter een kleine 13kg lichter. Ter compensatie is mijn fietsen en mijn lopen wel beter als toen. Het zwemmen zal ik toch dringend weer moeten oppikken. Gelukkig heb ik een verleden als competitiezwemmer en waterpolo dus de technische bagage heb ik wel mee. Maar het wordt wel dringend tijd dat ik me terug in het water werp.
In juni gaat het 2de WTC Surplatse weekend door en wederom zou ik daar graag terug een vierdaagse fietstrip van maken. Deze keer echter met een flink stuk minder off-road. Dat zal naast tijdswinst ook de moraal van mijn (hopelijk opnieuw) compagnon de route een flinke boost geven. Het is zelfs zo dat ik daar nu al plannen voor aan het smeden ben en al stilaan bezig ben de route aan het aanpassen ben.
Na de vierdaagse fietstrip volgt er in september nog een leuk fietstripje. Ik trek dan samen met 13 collega’s naar Bormio alwaar we de Stelvio, de Gavia en de Mortirolo zullen bedwingen. Vandaar ook de nood om toch wat gewicht te verliezen.
Ergens tussen deze fietsdoelen in, heb ik toch weer het idee in mijn hoofd zitten om opnieuw een halve marathon te lopen. Ik heb vandaag voor de eerste keer in maanden nog eens alleen gaan lopen en ik heb me meer geamuseerd dan ik had verwacht. Dat zet natuurlijk de deur open om terug langer en verder te gaan lopen. Die halve marathon wil ik nog niet echt als doel plaatsen omdat het er al een vrij druk schema uitziet maar ik zie wel waar ik eindig.
2019 is officieel begonnen. Nieuwe doelen kunnen gesteld worden. Maar hoe begin je daar aan? Voor mij betekent dit gewoon een terugblik op 2018 en zien hoe dat verlopen is. Immers, zonder te weten van waar je komt, is het vaak moeilijk om doelen te stellen. Vorig jaar had ik als doelen om mijn gewicht onder de 100kg te krijgen, 800km te lopen en 10.000km te fietsen. Benieuwd waar ik geraakt ben met deze doelen?
Wel, de 100kg heb ik niet gehaald. Ik ben er dicht bij geweest in de periode mei-juni maar de dagen werden langer en warmer en de barbecues verleidelijker. Doel 1 niet gehaald. Maar ik heb wel van mijn culinaire uitstapjes genoten. Spijt heb ik er dus zeker niet van.
Doel 2 was om 800km te lopen. Niet dat ik een grote loopfan ben maar het is een zeer makkelijke sport om te doen als je even weinig tijd hebt. Daarom ben ik in 2017 opnieuw beginnen lopen en wou ik in 2018 een doel stellen voor mezelf. Ik ben helaas gestrand op 503km. Dat zijn er nog steeds 100km meer dan ik in 2017 had. Ondanks dat ik dit doel niet haalde, ben ik wel tevreden van mijn loopjaar.
Doordat ik meer begon te lopen en dit ook postte op Twitter kwam ik in contact Stevie. Bleek dat hij slechts enkele straten van mij woont. En samen hebben we het zotte idee gehad om onze eerste halve marathon te lopen. Zo gezegd, zo gedaan en op 6 mei hebben we dit tot een goed einde gebracht. Ik ben supertrots op dit resultaat en heb er een nieuwe vriend aan overgehouden ook. Tip: Ik ben diegene met de baard.
Het fietsen dan. Fietsen is en blijft voorlopig nog steeds mijn favoriete sport. Over mijn fietsdoel van 10.000km heb ik dus wel wat meer te vertellen. Om te beginnen dat ik mijn doel gemist heb op 60km na. Echter ben ik enkele malen doorheen het jaar vergeten om mijn woon-werkverkeer te registreren. Maar if it ain’t on Strava, it didn’t happen. Officieel heb ik dus het doel niet gehaald, onofficieel zit iker zeker boven. Om die kilometers te halen heb ik natuurlijk redelijk wat uurtjes op een zadel doorgebracht.
Om te beginnen ben ik enkele malen gaan rijden met de zoon. De fietsmicrobe heeft hem nog niet helemaal te pakken maar daar werken we aan. Hij is er toch in geslaagd om, mits tussenstoppen om te eten en te drinken, toch 64km te fietsen in een dag. In Luxemburg heeft hij ontdekt dat klimmen toch niet zo leuk is in vergelijken met op de televisie waarbij hij na het zien van Tour de France de bollentrui wou winnen later.
Mijn een na mooiste moment op de fiets van 2018 was ongetwijfeld mijn 300km rit. Op een warme herfstdag op 15 oktober heb ik deze rit kunnen neerzetten. Die dag was er een randonneurstocht van 200km die werd georganiseerd door Sven met als start Assebroek. Om er te geraken heb ik de fiets genomen en heen en terug 50km bijgeplakt. Moe maar voldaan kwam ik zo op het einde van de dag terug thuis met 300km op de teller.
Maar het hoogtepunt van het jaar was toch wel mijn 4-daagse fietservaring. In 2018 organiseerde WTC Surplatse voor het eerst een fietsweekend voor de leden. Al gauw rijpte het plan om vrijdagochtend vanuit Kortrijk te vertrekken naar Malmedy om de rest van de ploegmakkers te vervoegen en op maandag ook terug te keren met de fiets. Uiteraard zou er dan op zaterdag en zondag ook gefietst worden samen met de club.
In de vroege uurtjes net bij zonsopgang werd de reis aangevat. En er waren nog twee reisgezellen mee die het idee ook genegen waren. Zo werd de 282km lange tocht aangevat die niet zonder slag of stoot ging, jammer genoeg.
Ik heb er namelijk een patent op onbewust altijd wat off-road stukken in de route te steken en waar het meestal wel nog lukt om te fietsen, hadden we ditmaal wel stukken die… niet zo ideaal waren om te fietsen. We liepen best wel veel vertraging op en ik schat dat de vele off-road stukken ons toch wel een uur of twee gekost hebben. Dit jaar gaat het WTC weekend opnieuw op dezelfde locatie door. Ik zal de route toch enigszins aanpassen. Het levert wel mooie foto’s op. Uiteindelijk zijn we er wel geraakt en waren we nog op tijd om aan de feestdis te schuiven bij de vele Surplatsers die al waren aangekomen.
Op maandag werd de terugweg ingezet doch was de groep nog maar twee man sterk. Onderweg werd er kwaliteitsvol voedsel gegeten want wij doen natuurlijk aan verantwoord sporten.
In totaal reden we op 4 dagen tijd 743.7km en werden er 9751 hoogtemeters bedwongen. Een fantastische ervaring!
Mijn doelen werden dus eigenlijk niet gehaald. Maar als ik terugkijk op 2018 ben ik dus zeker meer dan tevreden. En wat brengt 2019? Simpel, onder de 100kg geraken, 800km loopplezier en 10.000km fietsplezier.
