Geplaatst op

Bob de Bouwer

Nee, ik heb deze blog niet opgegeven. En vergeten al zeker niet. Wat er dan wel gaande is? Verbouwingen ten huize Krulsnor. Deze zijn (nog) geen anderhalve maand bezig en zijn dus niet de enige reden waarom ik geen nieuwe posts gemaakt heb. Na mijn vorige post heb ik nog enkele ritjes gedaan die niet echt de moeite waren om ook maar iets over te posten. Vervolgens ben ik even ziek uitgevallen. Die ziekte is dan naadloos overgelopen in de start van mijn verbouwingen. En toen had ik simpelweg de tijd niet meer om mooie ritten te doen. En veel zin om ‘s avonds nog voor de laptop te zitten om wat over mijn verbouwingen te vertellen, had ik al zeker niet.

Maar nu zijn mijn verbouwingen al een pak gevorderd en heb ik even wat meer rust en kan ik eens een update geven over het reilen en zeilen hier en wat de toekomstige plannen zijn en hoe het zit met mijn goede voornemens.

Zonder in al te veel details te gaan, heb ik samen met mijn pa de tweede verdieping van ons huis quasi volledig op de blote muur gezet en de vloeren verwijderd. Dit omdat de indeling niet goed zat. Ons huis is maar klein en daarom wil ik alle ruimte benutten. Oude schoorstenen waar een valse muur is rond gebouwd, een regengoot die niet meer gebruikt wordt maar die door de verdieping loopt met een kader rond en een kamer in een kamer in plaats van een echte zolder. Enorm veel plaatsverspilling. Dit is hoe het er ongeveer uitzag in het begin.

In het begin was ik in mijn enthousiasme al begonnen voor ik het lumineuze idee had om een voor en na foto te maken. Vandaar dat er al wat afbraak te zien is. Hier zie je de ene kamer met links een groot framewerk rond een ongebruikte schoorsteen die zo zeer veel plaats innam. De vorige bewoners hadden het idee opgevat om dit de master bedroom te maken. Het bed moest met het hoofdeinde tegen het geel komen. Daarin zitten langs weerszijde een nachtlamp verwerkt. In het midden een blauwe TL lamp. Dit was waarschijnlijk om “in the mood” te raken maar het had eerder het effect van een goedkoop hoerenkot. Het dak loopt eigenlijk nog zeer ver door, ontdekte ik nadat ik dat allemaal had afgebroken. En dit was dus allemaal weggesmeten ruimte want er werd geen kastruimte van gemaakt.

Aan de andere kant had je een soort kamer die in de grote ruimte onder het dak gemaakt was. Hier ook terug een schoorsteen die niet gebruikt werd maar waar een valse muur rond gebouwd werd. Deze kamer is volledig afgebroken.

Zo zag de kamer eruit die in deze ruimte gemaakt werd. Het dak was volledig afgewerkt in gipsplaat maar deze had ik al afgebroken. De nok van het dak is dus best hoog. Daarom dat ik in deze gehele ruimte een nieuw plafond wil steken zodat ik een volledig aparte zolderruimte heb. Bovendien was er geen doorgang naar de kamer en moest je via de eerste kamer lopen om naar de 2de kamer te gaan. Daar werd ook iets aan gedaan.

Na quasi drie weken afbreken en al wat opbouwen is de ruimte al redelijk veranderd. Omdat een foto meer zegt dan woorden:

Er ligt al een nieuwe ondervloer in OSB en een nieuwe doorgang werd gemaakt. De volgende fase is om de nieuwe balken te leggen voor een zolder te maken. Maar aangezien ik dit niet alleen kan en mijn pa, die al vele uren komen helpen heeft, op dit moment een lang weekend op reis is, liggen de werken even stil. Wat een mooi brugje is naar mijn komende fietsplannen.

Omdat ik nu enkele dagen niet echt kan verder werken, heb ik voor morgen nog eens een lange rit gepland. Maar niet zo maar een lange rit. Het is een specialleke. Voor zij die me volgen op IG zullen morgen in de loop van de namiddag wel de eerste foto’s terug zien opduiken. Eenmaal de werken terug starten zal ik echter proberen om weer meer tijdens de week te sporten. De voorbije 4 weken heb ik enkel op zondag met de club gaan rijden. Maar de zware werken zijn gedaan en stilaan komt het WTC Surplatse weekend dichterbij. Dat gaat ook weer gepaard met naar Malmedy rijden terug met de fiets, zoals beschreven in mijn eerste blogpost hier. Ik zit door de verbouwingen al een 800km achter in vergelijking met vorig jaar. Maar wat misschien nog erger is, is mijn gewicht.

Ik ben er sinds begin dit jaar in geslaagd om op een hoger startgewicht te staan dan waar ik mee begon. De motivatie om gewicht te verliezen is er ergens diep in mijn hoofd wel, maar het karakter om dit vol te houden niet. Misschien terug eens een diëtiste onder de arm te nemen. Niet om me echt voedingsadvies te geven, ik weet ook wel wat min of meer gezond is en wat niet. En in welke hoeveelheden ik dit moet eten. Maar eerder als personal coach tegenover wie ik me moet verantwoorden. Een soort controle persoon die me op de vingers tikt.

Bij deze dus een update in mijn reilen en zeilen. En vanaf nu hopelijk terug wat meer regelmatige posts zodat u als lezer ook weer weet wat te lezen bij de koffie. 😉

Geplaatst op

Maiden trip

Februari is reeds goed begonnen en eindelijk is de dag aangebroken. Niet belemmerd door het werk, regen, sneeuw of ijzelplekken kon ik mijn eerste rit doen met mijn (zo goed als) nieuwe fiets. Het was reeds van begin januari geleden dat ik nog eens op de koersfiets zat. Het begon me danig te irriteren dat ik ten opzichte van vorig jaar behoorlijk achter liep qua gereden kilometers. Om de motor dan maar goed aan te zwengelen plande ik dan maar een grote rit. Ca. 150km was het doel. Van de initieel geplande rit kwam echter niet veel in huis. Enkele dagen voor ik ging rijden kreeg ik plots het bericht van Sven (te volgen op Twitter, Instagram of zijn blog) dat hij in plaats van woensdag op dinsdag 05 februari zijn rit van de provinciedomeinen zou rijden. Ideaal, want hij zou vertrekken vanuit Brugge richting Kortrijk en ik zou makkelijk kunnen tegenrijden om hem een stukje van zijn tocht, 305km in totaal, te vergezellen.

Zo gezegd, zo gedaan en iets boven Roeselare hebben we elkaar ontmoet. Het was alweer een tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden. Ik rij wel graag Sven zijn ritjes. Je kan er prat op gaan dat er altijd een stukje off-road in zit en dat geeft toch altijd een leuke twist aan de rit. Ik ben niet echt fan van MTB ritten ofzo maar zo hier en daar een stukje off-road met de koersfiets vind ik altijd grappig. Het thema van de rit was een bezoekje brengen aan alle provinciedomeinen die West-Vlaanderen rijk is. Samen bezochten we dus een 6-tal domeinen (ik heb ze niet echt geteld).

Al vlug kwamen we aan het eerste domein, namelijk het Sterrebos waar er een mooi kasteel op het domein staat. Leuk om een foto te nemen van #teamCanyon. Van daaruit reden we verder om enkele uren later stilletjes aan wat “technische passages” te nemen zoals Sven het mooi omschreef. We trokken toen door “De Gavers”. Een provinciedomein die me zeer bekend is aangezien het dicht bij huis is en waar ze een supermooie speelweide hebben. Je kan er tevens mooi wandelen.

Al rijdende nam Sven soms wat foto’s. Leuk voor mij. Dan heb ik wat extra beeldmateriaal van mezelf aan het werk. Zo zie ik ook nog eens dat er dringend werk moet gemaakt worden van die extra kilootjes.

Rond 13u hadden we provinciedomein Bergelen achter ons gelaten. Daar is door mij een klein foutje in het parcours geslopen en hebben we voor de eerste keer echt in de modder gereden. Maar wat erna kwam, was veel leuker. Lunchtime!! Ik ken de streek vrij goed hier en ik wist Sven op voorhand te vertellen dat er een lekkere broodjeszaak bij dit domein lag. En aangezien een goede motor niet zonder brandstof kan, zijn we dan ook gestopt in Hap! om te eten.

Nadat ons buikje gevuld was, ging #teamCanyon terug de baan op. Nu richting de Gasthuisbossen. Een relatief nieuw provinciaal domein die uit 4 bosgebieden bestaat. Hier werden de technische passages wel heel technisch en moesten we veel ploeteren. Dat was wel leuk. Iets minder leuk was wel dat we telkens voetgangerspoortjes tegenkwamen. Daar dienden we telkens af te stappen en met onze fietsen te voet door de poortjes te gaan. Maar eigenlijk is dat niet echt een reden om te klagen aangezien je in principe daar niet rijdt met de fiets.

Vlak na de Gasthuisbossen zaten we al vlug in De Palingbeek, waar je zelfs dwars door een golfterrein fietst. Wat ik altijd absurd vind, is dat er aan het begin van dit stuk er een bord staat dat wegens het gevaar voor uit koers geraakte golfballen je als fietser moet afstappen. Alsof je al fietsend meer kans hebt om geraakt te worden door een golfbal. Na De Palingbeek ging ik alleen verder. Op dat moment had ik al een 115km op de teller en ik moest nog de zoon afhalen op school. Sven moest, denk ik, nog een 150km verder. Respect! De laatste 10 a 15km had ik het wel wat lastig. Ik vermoed dat gezien ik gedurende een maand niet meer langer dan een uur gesport heb, mijn lichaam dit weer wat gewend moet worden.

Uiteindelijk thuis afgeklokt op net geen 148km. Door de vele technische passages werd het gemiddelde wat gedrukt maar dat is zeker niet het belangrijkste op zo een rit. Ik heb opnieuw kunnen genieten van een zeer mooie tocht in leuk gezelschap. Sven is uiteindelijk iets voor 23u gearriveerd. Hoe hij zijn rit ervaren heeft, kan je lezen in zijn blogpost. Op zijn blog staan trouwens nog zottere avonturen.

Ik hoop dat vanaf nu het weer een beetje meewerkt en ik nog meer kan fietsen. En o ja, de fiets? Die is goedgekeurd!! Ze heeft ondertussen ook haar eerste wasje achter de rug want het was nodig.

Geplaatst op

Stand van zaken

En zo is de eerste maand van het jaar voorbij. De eerste dag van februari ook. Zoals aangegeven in mijn eerste posts van dit jaar (en van deze blog eigenlijk) hier en hier heb ik mezelf wat doelen opgelegd (-100kg, 10.000km fietsen, 800km lopen). Nu een maand later eens kijken hoe het gesteld is.

Met het gewicht gaat het neerwaarts alhoewel ik nu een zeer slechts anderhalve week achter de rug heb. Tijd om mezelf een beetje te herpakken maar voorlopig is er dus 1.7kg af. Vorige week maandag was dit 2.5kg…

Met het fietsen gaat het iets minder goed. Dit komt grotendeels door het weer. Ik ben een broekschijter als er nog maar kans op ijzelplekken is. En zeker als er sneeuw ligt. Bijgevolg heb ik in januari slechts 388.45km gereden. En dit is dan nog grotendeels door mijn woon-werkverkeer. Ik blijf hardnekkig met de fiets naar het werk gaan in alle omstandigheden. Deels uit overtuiging, deels omdat mijn vrouw vaak de auto nodig heeft en we maar een auto hebben.

Eens het stopt met vriezen en er bijgevolg ook geen sneeuw op de wegen ligt, zullen de fietskilometers er vlug bijkomen. Ik blijf gelukkig ook nog actief op de rollen binnen. Daar gebruik ik het programma Zwift voor. Meer daarover in een blogpost in de nabije toekomst.

Het loopverhaal is iets anders. Lopen is iets dat ik quasi altijd kan doen en met een beetje karakter kan je dat ook wel doen in de sneeuw. Echter is de moraal een beetje tanende. Daarom heb ik nog maar 53km gelopen. Normaal gaat de duur van mijn trainingen nu wel stilaan omhoog gaan en zou ik dus meer loopkilometers moeten verzamelen. Maar ik ga er toch mee moeten opletten.

Januari is natuurlijk een moeilijke maand om echt progressie in je doelen te meten. Het is vaak de koudste en minst aantrekkelijke maand om veel buiten te sporten. Er is dus zeker nog geen probleem om mijn doelen te behalen. Maar ik ga deze lijn toch niet mogen doortrekken.

En hoe zit het met jullie (sportieve) doelen?